5 PAŹDZIERNIKA 2012 R.

IV ZJAZD ABSOLWENTÓW

JUBILEUSZ 80-LECIA SZKOŁY

KOMITET ORGANIZACYJNY

1. p. Zofia Falborska

2. p. Henryka Engel

3. p. Anna Janiak

4. p. Katarzyna Kopańska-Zimna

5. p. Renata Kubicka

6. p. Ewa Kowalik

7. p. Anna Bryl

8. p. Magdalena Stawirowska

9. p. Dorota Pasińska-Swędrowska

10.p.Anna Dąbrowska

11.p.Danuta Chmielecka

PROGRAM UROCZYSTOŚCI:

4 X 2012 r.

Koncert w Państwowej Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego w Kutnie

5 X 2012 r.

CZĘŚĆ I

Msza św. w kościele św. Wawrzyńca w Kutnie

przemarsz uczestników uroczystości do KDK

CZĘŚĆ II – KDK

część oficjalna Jubileuszu 80-lecia szkoły i IV Zjazdu Absolwentów

1. Prezentacja pocztów sztandarowych.
2. Hymn szkoły.
3. Powitanie gości.
4. Przemówienie  Pani dyrektor Zofii Falborskiej.
5. Wystąpienia gości.
6. Odznaczenia i nagrody dla nauczycieli.
7. Program artystyczny.
8. Wspomnienia Absolwentki.

CZĘŚĆ III

g.13.30 – spotkania klasowe z wychowawcami i nauczycielami w szkole
– ul. Kościuszki 24

16.00 – „Biesiadny stół” – Restauracja „Elida” w Sieciechowie

PATRONI HONOROWI

Poseł RP – Pani Małgorzata Kidawa – Błońska –  prawnuczka Władysława Grabskiego

Prof. Maciej Grabski – wnuk Władysława Grabskiego

Prof. Marek Belka – Prezes Narodowego Banku Polskiego

Pan Jan Kamiński – Łódzki Kurator Oświaty

Pani Mirosława Gal-Grabowska – Starosta Kutnowski

Pan Zbigniew Burzyński – Prezydent Miasta Kutno

Prof. Tomasz Borecki – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

DRODZY ABSOLWENCI

– PRZEMÓWIENIE/ SŁOWO WSTĘPNE  DYREKTORA SZKOŁY

Szanowni Państwo,

            Dziesięć lat temu wabiłam Państwa zapachem Proustowskiej magdalenki i zachęcałam do przekraczania progu naszej szkoły, za którym czas stracił swoje panowanie, aby w jego mroku znaleźć zapomniane twarze, dawne przyjaźnie
i zdarzenia…

            Dziś zapraszam Państwa w cień ogromnego osiemdziesięcioletniego drzewa, którego wielkość budzi podziw
i szacunek, gdyż wbrew wszelkiej logice czasu i pozornej łatwości zniszczenia – tkwi w nim potęga trwania! Wątły szczep wsadzony w glebę w 1932 roku przez Chrześcijański Związek Kupiectwa Polskiego zapuścił korzenie i mimo jeszcze wówczas nikłej postury – nie dał się zniszczyć wichrowi wojny. Pobudzony do życia w 1945 roku, a później (od 1953 roku) zasilany ideą spółdzielczości – rósł i mężniał, stając się pięknym drzewem, przez 38 lat wydając pożyteczne owoce. Następnie – czas wielkich przemian zmieniał jego kształty, wyrastały nowe konary, znikały stare, bo konieczność przekształceń wymuszała rzeczywistość, ale pień potężniał, korzenie mocno wrastały w podłoże i dziś możemy zgromadzić się w jego rozłożystym cieniu i powspominać…

            Maleńka 4-klasowa Koedukacyjna Szkoła Handlowa ZKP, po wojnie przekształcona w Gimnazjum Handlowe i Liceum Administracyjne, od 1953 roku stała się jedną z trzydziestu w kraju szkołą spółdzielczą, dającą początek rozrastającemu się coraz mocniej Zespołowi Szkół Zawodowych CRS „SCh”. Na przestrzeni tych 80 lat szkoła przechodziła różnorakie przemiany, dostosowując się do zmieniających się warunków społecznych i gospodarczych. Do liceum ekonomicznego wprowadzono nowe specjalności, pojawiły się nowe typy szkół: liceum zawodowe, liceum handlowe, a nawet liceum ogólnokształcące i eksperymentalne liceum techniczne, a w ostatnich dziesięciu latach szkoły ponadgimnazjalne: liceum profilowane, technika o różnych zawodach. Przemiany ustrojowe i społeczne ostatniego dziesięciolecia nadały szkole jeszcze inny – europejski – wymiar: nowa matura, dyplom Europass dają absolwentom, szansę bycia obywatelami Europy, ale świadomymi swoich korzeni, odważnymi w życiu i przygotowanymi do ciągłych zmian oraz doskonalenia – i tym wyzwaniom musiała sprostać nasza jubilatka.

            Zmieniali się ludzie związani ze szkołą, zarówno ci odpowiedzialni za pracę pedagogiczną, jak i kierujący nią dyrektorzy. Obecny kształt szkoły to efekt pracy, wysiłku i inicjatyw siedmiu byłych dyrektorów, kilkuset nauczycieli
i pozostałych pracowników. To oni swoim zaangażowaniem mieli wpływ na jej współczesny wizerunek, społeczną akceptację
i sukces mierzony poziomem przekazywanej wiedzy oraz nabywanych umiejętności.

            Niezależnie od różnorodności specjalności i zawodów szkoła pozostawała wierna tradycji ekonomiczno – handlowej,
a rzesze absolwentów zarówno w środowisku lokalnym, jak i ogólnokrajowym odgrywały i odgrywają wiodącą rolę
w funkcjonowaniu społeczeństwa, dając – firmom, zakładom, urzędom i instytucjom – profesjonalnych pracowników finansowo – księgowych, ekonomicznych i handlowych.

            To wierność tej tradycji także zdecydowała w 2004 roku o wyborze bliskiego nam ideowo patrona – wybitnego ekonomisty i męża stanu, wielkiego Polaka i patrioty – Władysława Grabskiego, urodzonego w niedalekim Borowie, a więc również zrośniętego korzeniami z bliską nam ziemią. Ta spuścizna nobilituje, ale i zobowiązuje, by „zapełnić swe życie czynami, wyobraźnią unosić się w przyszłość, ale rozumem trzymać się rzeczywistości”, wykorzystywać doświadczenia
z przeszłości do tworzenia lepszej teraźniejszości z myślą o przyszłości. Stąd obok zawodów ekonomicznych pojawiły się od 2008 roku nowe: informatyczne, obsługi turystycznej, organizacji reklamy, logistyki.

            Ten krótki swoisty biogram jest uzasadnieniem dominującej w naszym spotkaniu metafory, że szkoła jest jak drzewo, które się rozrasta i trwa w zaklętym i magicznym kręgu czasu – corocznie wydaje dojrzałe owoce i liście, aby natychmiast po tym pokryć się nowymi, pełnymi nadziei na sukces, świeżo zielonymi pąkami.

            Przychodzimy, odchodzimy, czas toczy się, mija, a drzewo stoi, obejmując przeszłość i przyszłość, trwa ciągle młode i zielone. Bo korzenie decydują o jego sile i życiu, mocno wrośnięte w glebę zasilają je życiodajnymi sokami, umacniają i kształtują.

            „Drzewa – jak powiedział Jastrun – starzeją się powoli, oszczędza je okrutny czas”, dlatego patrząc na intensywność przemian, którym podlegała nasza szkołą w ciągu tego czasu, przechodząc metamorfozę od małej, skromnej „handlówki”, przez resortową szkołę spółdzielczą, w jeden z nowocześniejszych i wiodących zespołów szkół powiatu kutnowskiego, mamy wątpliwość, że minęło tylko 80 lat.

Zofia Falborska

WYDAWNICTWA JUBILEUSZOWE:

1. Okruchy pamięci. Fakty, wspomnienia, refleksje. Handlówka, CRS, Ekonomik, Grabski. 1932 – 2012. (monografia szkoły)

Redakcja: Anna Janiak

Redakcja ikonografii: Zofia Falborska, Rafał Prętkiewicz, Jakub Tarnowski

Opracowanie tekstów:

Bielicki Piotr

Bryl Anna

Chojnacka Dorota

Engel Henryka

Galus Radosław

Janiak Anna

Jarecki Tadeusz

Jaskułowski Grzegorz

Jóźwiak Barbara

Kaszewska Aleksandra

Kaźmierczak-Nowak Barbara

Kopańska-Zimna Katarzyna

Kubicka Renata

Kubicki Piotr

Maruszewska Joanna

Pietrzykowska Mirosława

Pietrzykowski Zygmunt

Pływacz Maria

Rymarkiewicz Marcin

Sankowska Halina

Smolarczyk Agnieszka

Stawirowska Magdalena

Sulej Maria

Szczepaniak Katarzyna

Szymańska Aleksandra

Szymczak Ewa

Trzeciak-Jóźwiak Magdalena

Wilczyński Robert

Zawadzka Agnieszka

                                                                      „Czas to pamięć,

                                                              a pamięć jest potrzebą człowieka”

                                                                                                        H.Krall

Szanowni Państwo

            Z  potrzeby pamiętania, o tych którzy tworzyli historię naszej szkoły – powstała ta publikacja .

Kolejni Dyrektorzy, Nauczyciele, Pracownicy Szkoły i Uczniowie pozostawili w niej swój trwały ślad,   cząstkę siebie, co  trudno sobie uświadomić w codziennym zabieganiu, dopiero jubileuszowe spotkania pozwalają zrozumieć, że wszyscy stanowimy  wspólnotę zakorzenioną w tradycji  i  współtworzącą  przyszłość. Stąd historia i czasy współczesne przeplątają się tu  ze sobą ,a opisane wydarzenia i  osiągnięcia Uczniów i Nauczycieli podkreślają rangę i znaczenie szkoły w mieście i regionie.

Biorąc pod uwagę długość i zmienność dziejów Jubilatki, twórcy tego opracowania nie stawiali sobie za cel drobiazgowej rejestracji faktów i prezentacji uszczegółowionych kalendariów historycznych. Zależało nam raczej na ukazaniu Jej zmieniającego się oblicza uzupełnionego  wspomnieniami – tych, których ożywiona pamięć zapisywała  karty historii z różnej perspektywy. 

            Mam również nadzieję, że ta „pamiątka” kolejnego jubileuszowego spotkania zrodzi potrzebę  odnowienia i  umocnienia więzi ze szkołą oraz stanie się zachętą do następnych konfrontacji z czasem.

            Niniejszym pragnę podziękować Wszystkim, którzy przyczynili się do  powstania tej pracy – Autorom opracowań i  wspomnień  oraz Sponsorom, dzięki którym jej wydanie zwieńczy obchody  Roku Jubileuszowego.

                                                                            Z wyrazami szacunku

                                                                                Zofia  Falborska

2. Między zjazdami. Jubileusz 80-lecia Zespołu Szkół nr 3 im. Władysława Grabskiego w Kutnie. 1932 – 2012. Informator.

Zespół redakcyjny: Halina Sankowska, Dorota Chojnacka, Krzysztof Pawłowski (oprac. graficzne)

Szanowni Państwo,

            Minęło dziesięć lat od naszego poprzedniego jubileuszowego spotkania. w tym czasie otaczająca nas rzeczywistość, a także oblicze naszej szkoły, zmieniły się bardziej, niż mogliśmy to sobie wyobrażać. w naszej szkolnej rodzinie pojawili się nowi członkowie. Dołączyliśmy do grona szkół noszących imię Władysława Grabskiego, świadomego Europejczyka, wybitnego ekonomisty i wielkiego polityka. Ta spuścizna nobilituje, ale i zobowiązuje. Szybki rozwój technologii z jednej strony, a recesja i zmiany na rynku pracy z drugiej – wymusiły na nas daleko idące przeobrażenia. Szkoła nadal czerpie z korzeni ekonomiczno – handlowych, ale zarazem zmienia swój zawodowy wizerunek i poszerza ofertę edukacyjną. To, że dotrzymujemy kroku zmieniającemu się światu jest dla nas źródłem niesłabnącej satysfakcji i motywuje do działania.

            Dziękuję Wszystkim, którzy uczestniczyli w życiu szkoły, angażowali się w realizowane przez nią projekty i podejmowane inicjatywy. Każdy pozostawił tu swój trwały ślad. Staramy się tę spuściznę jak najmądrzej wykorzystać. Czerpiemy z niej natchnienie i siłę. W ten sposób przeszłość wychodzi naprzeciw przyszłości, a wspomnienia stają się teraźniejszością.

            Życzę Państwu zarazem, byście w twarzach Waszych młodszych kolegów i koleżanek, obecnych uczniów szkoły, dostrzegli samych siebie – jeszcze nie tak doświadczonych życiową mądrością, ale pełnych otwartości i ufności wobec świata. Niech obudzone wspomnienia pozwolą Wam poczuć siłę, jaka tkwi w poczuciu ciągłości.

            Zapraszam do wspólnego świętowania jubileuszu – i do zobaczenia na kolejnej uroczystości.

Dyrektor szkoły

Zofia Falborska

3. Oswobodzone wspomnienia. Refleksje pozjazdowe, cz.2.

Zespół redakcyjny: Zofia Falborska, Anna Janiak, Katarzyna Kopańska-Zimna, Rafał Prętkiewicz,  Krzysztof Pawłowski (projekt okładki)

Szanowni Państwo!

            „Cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa” – ten zachwyt Staffa uczyniliśmy mottem naszego jubileuszu, bo istotnie jest w nich coś tajemniczego i niemal mistycznego. Ogromne drzewo budzi podziw i szacunek, gdyż  rozrastając się  i potężniejąc  przez  lata -niekiedy mimo przeciwności losu- staje się symbolem wiecznego trwania. Ponieważ daje nam poczucie bezpieczeństwa, intymnej bliskości, dlatego lubimy jak wędrowne ptaki siadać na jego gałęziach, odpoczywać w jego cieniu… Jubileusz był tego potwierdzeniem. Przez cały rok gromadził Absolwentów w czasie spotkań w „Kawiarence wspomnień” oraz na oficjalnej gali wieńczącej obchody.

            Uroczystości  roku jubileuszowego uświetnili także swoją obecnością zacni goście z różnych stron Polski i z zagranicy, a wśród nich potomkowie naszego Patrona:  wnuk – Profesor Maciej Grabski i prawnuczka- Pani Poseł Małgorzata Kidawa-Błońska. Obecność rodziny naszego Patrona zaświadcza, że przez wiele lat bezimienne drzewo zyskało w 2004 r. identyfikację gatunkową – to grab, drzewo jasne i mocne, chętnie kiedyś używane przez cieślów i kołodziejów – a kołem przecież toczy się czas…

        Z wysokości majestatycznego  drzewa widać przede wszystkim czasy minione, a te wypełnione są niezapomnianymi postaciami  twórców współczesnego wizerunku szkoły, którzy „przeszli w historii oklasku”, by zostać na zawsze w pamięci pokoleń Absolwentów i Pracowników naszej szkoły. W tym szczególnym roku dołączyli do nich  – Pan Dyrektor Jan Firek i Koleżanka Wanda Poleska.

            Strażnikami pamięci i współtwórcami  tradycji oraz wielkości szkoły są też wszyscy Ci Nauczyciele i Pracownicy, którzy – wypełniwszy swoja misję – przeszli na emerytury. I – jak zwykle niezawodni  –  byli wyjątkowymi  Gośćmi naszego jubileuszu!.

        Mimo patrzenia z wysokości majestatycznego drzewa trudno jest przewidywać przyszłość, ale optymistyczna wizja cyklicznie powtarzającego się czasu pozwala nam widzieć swoich następców jako kontynuatorów tradycji i budowniczych przyszłości szkoły nowoczesnej, nadążającej za zmianami, na pewno  innej niż ta tradycyjna, ale zawsze naszej – wyrastającej z korzeni przeszłości i tradycji. Być może kilku z nich znajduje się już w gronie naszych uczniów, bo w każdym nowym pokoleniu nauczycieli znajdowaliśmy naszych Absolwentów.  Do  macierzystego drzewa wraca się przecież   –  na dłużej, zagnieżdżając się w jego gałęziach lub tylko na chwilę, by odpocząć w jego kojącym cieniu.  Tak wracają w większości Absolwenci, niekiedy – co jest szczególnie wzruszające – całymi dawnymi klasami!

          Pozwolę sobie tutaj na osobistą refleksję – dużą satysfakcję sprawiła mi obecność moich pierwszych wychowanek z l. 1973-77, które przybyły prawie w komplecie (ignorując czas – jak uczennice w kołnierzykach w groszki!). Potwierdziły tym samym, że wpojone przez szkołę cechy tj. obowiązkowość i poczucie odpowiedzialności utrwaliły się w ich życiu, a przywiodła Je zapewne tu więź z przeszłością .     Dziękuję Im za obecność …

Przychodzimy –odchodzimy, a drzewo stoi….. Pamiętając o sile trwania –  kontynuowałam więc dzieło swoich poprzedników, ale uwzględniałam współczesność, która wymuszała na mnie konieczność godzenia  „marzeń z  rzeczywistością” i wiem, że inni pójdą dalej… .  Grab jednak  to mocne drzewo!

          Dziękuję wszystkim Państwu za udział w tych wyjątkowych  uroczystościach jubileuszowych, za wzruszenia wywołane wspomnieniami, za wiarę, że praca nauczyciela ma sens, mimo że na owoce trzeba niekiedy czekać wiele lat.

            Dziękuję również wszystkim Osobom zaangażowanym w przygotowanie obchodów, gdyż to niezwykłe wydarzenie było Ich wspólnym dziełem.

                                                                                                          Z wyrazami szacunku

                                                                                                               Zofia  Falborska