SPOTKANIE ROCZNICOWE PRZYJACIÓŁ ZE SZKOŁY

W dniu 11.11.2011 w parafii N.P.N.M.P w Andrzejowie odbyło się spotkanie absolwentów i grona pedagogicznego Technikum Ekonomicznego CRS „S.Ch.” w Kutnie z roku 1971.  Inicjatorem zjazdu był absolwent szkoły, proboszcz tutejszej parafii – ks. Mirosław Jagiełło. Wychowawcami klasy w ciągu 5-letniego nauczania byli: pan profesor Tadeusz Jarecki przez 2 lata, a przez kolejne 3 lata jego żona – pani profesor Krystyna Jarecka.  W klasie pierwszej przyjęto 39 uczniów. 26 osób „dotarło” do piątej kasy i zdało egzamin dojrzałości. „Po drodze” do klasy dołączyło 11 uczniów, którzy także zdali egzamin dojrzałości. Łącznie wypisano 37 świadectw dojrzałości. Nauczyciele uczący klasę: Maria Nowak, Jan Firek, Halina Brzozowska, Czesław Nowak, Ryszard Durbajłło, Helena Handzelewicz, Lechosław Kubiak, Janina Strojecka, Adam Słomiany. Absolwentów klasy łączą wieloletnie, szczególne więzi koleżeńskie. Wcześniej odbyły się spotkania na 20-lecie i 30-lecie ukończenia szkoły. To  ostatnie miało miejsce  także w tutejszej parafii – 23 czerwca 2001 roku. Spotkania po latach to owoc pracy wychowawczej małżonków Krystyny i Tadeusza Jareckich. Ich ciepło, dobroć, religijność, wyrozumiałość i rodzicielskie podejście do wychowanków zaowocowało przyjaźnią wśród uczniów oraz wdzięcznością i szacunkiem dla profesorów. Zjazd rozpoczął się jak przed laty lekcją poprowadzoną przez wychowawczynię –  panią profesor Krystynę Jarecką. I jak to w zwyczajach szkoły bywa, trzeba było sprawdzić listę obecności. Obecnych było 21 absolwentów i 4 profesorów. Były także spóźnienia i usprawiedliwione obecności.

Anna Szydłowska – Michałowicz

„Lista absolwentów ” Technikum Ekonomicznego CRS „S.Ch.” w Kutnie z rocznika 1971:

1. Ambroziak Krystyna1 970/71
2. Banasiak Janina
3. Bednarek Urszula
4. Depta Irena 1970/71
5. Drapińska Maria 1970/71
6. Dworak Anna
7. Dyła Krzysztof
8. Grobelak Danuta 1970/71
9. Głogowska Anna
10. Głuszek Jolanta 1970/71
11. Górna Jadwiga 1970/71
12. Jagiełło Mirosław 1970/71
13. Kacperak Halina 1970/71
14. Kaczmarek Elżbieta 1970/71
15. Kapelańczyk Zygmunt 1970/71
16. Karasiewicz Urszula 1970/71
17. Kępka Jolanta 1970/71
18. Kleczko Rozalia 1970/71
19. Klimczak Maria 1970/71
20. Kozub Lidia
21. Kubiś Grzegorz 1970/71
22. Kuciapska Stanisława 1970/71
23. Ludwiczak Helena 1970/71
24. Marczak Halina 1970/71
25. Matuszewska Krystyna 1970/71
26. Ogińska Elżbieta1 970/71
27. Olszewska Longina 1970/71
28. Ostrowski Kazimierz 1970/71
29. Owierczuk Lucyna 1970/71
30. Skorupska Stanisława
31. Sońta Wacława
32. Stelmaszczyk Jadwiga
33. Strzałkowska Grażyna 1970/71
34. Szeluga Anna
35. Szydłowska Anna 1970/71
36. Trzeciak Zofia
37. Walisiak Henryka 1970/71
38. Wawrzyńczak Urszula 1970/71
39. Wąs Danuta 1970/71
40. Wojciechowska Lidia 1970/71
41. Woźniak Elżbieta
42. Wróblewska Grażyna1 970/71
43. Zawadzka Krystyna 1970/71
44. Zdanowska Maria 1970/71
45. Żurek Mirosława 1970/71

Absolwenci i profesorowie (wytł. druk), którzy zmarli:

1. Dłużniewska Janina
2. Łuczak Halina 1970/71
3. Pawlak Zygmunt 1970/71
4. Piaszczyńska Halina 1970/71
5. Wiśniewski Wiesław 1970/71
6. 6.      Błaszczyk Feliks
7. 7.      Gruza Ewa
8. 8.      Falborski Czesław – dyrektor szkoły
9. 9.      Miksa Franciszek
10. 10.  Milanowska Sabina
11. 11.  Murach Leon

„Klasa to przypadkowy zbiór uczniów. Ważne jest zatem, aby z czasem tworzyli jedną całość. Nie wiem, czy to pamiętacie, ale proponowałam Wam zawarcie przyjaźni bądź koleżeństwa z kilkoma osobami. To ważne, aby w tym burzliwym wieku był ktoś, do kogo mamy zaufanie i możemy zwierzyć się, gdy ktoś lub coś sprawi nam przykrość. Proponowałam Wam także, byście mieli zaufanego nauczyciela, ponieważ większość z Was mieszkała w internacie, z daleka od rodziców i rodzeństwa. A czasem rada starszego człowieka też jest potrzebna. Dodałam także, że tym zaufanym nauczycielem nie muszę być ja. Wiem, że skorzystaliście z obu tych rad, czego przykładem jest nasze spotkanie (rada I) i przyjaźń z nauczycielami (rada II). Wychowawca to przydzielony przez dyrektora szkoły nauczyciel, który według mnie pełnił rolę opiekuna, obrońcy z urzędu (bo to moje służbowe dzieci). Czasem nadzorcy, gdy trzeba było powiedzieć coś przykrego. Nigdy nie próbowałam wchodzić w Wasze życie „z butami”, ale dyskretna obserwacja i czuwanie pozwalały mi wkroczyć we właściwym czasie i zapobiec niepotrzebnym – nazwijmy je – wypadkom. Uznawałam zawsze przez cały czas pracy zawodowej, że wiedza – owszem – ważna, ale wychowanie najważniejsze. Ponadto słowo uczy, przykład wychowuje. Jak wypełniałam swoje obowiązki? – pewnie słabo, ale starłam się jak mogłam i umiałam. Kochane dzieci, dziękuję Wam za to, że jesteście, że się wspieracie i utrzymujecie z sobą kontakt. 40 lat to szmat czasu. Wydarzyło się zapewne wiele rzeczy dobrych, przyjemnych, ale także przykrych – takie jest życie. Rodzice biologiczni, jak również służbowi, żeby Was kochali najbardziej na świecie, życia za swoje dzieci – niestety – nie przeżyją. Natomiast cieszą nas wszystkie Wasze sukcesy osobiste i zawodowe. Martwią choroby czy zmartwienia, które Was dotykają. 10 lat temu nie sądziłam, że dożyję kolejnego spotkania. A tu proszę – jestem i miewam się nieźle, nie wspominając o moim małżonku, który jakby odmłodniał. Życzę Wam jeszcze wielu takich spotkań. W imieniu Pani Dyrektor Zofii Falborskiej pozdrawiam wszystkich uczestników spotkania (z powodu choroby nie mogła przyjechać). Pani Dyrektor prosiła mnie, abym zaprosiła Was na obchody 80-lecia szkoły w 2012 roku. Jeżeli ktoś z Was odczuwa potrzebę  twórczą, to Pani Dyrektor prosi o napisanie wspomnień i przesłanie ich na adres szkoły do końca grudnia 2011 (albo później). Pozdrowienia przekazują Wam także Panie: Helena Handzelewicz i Halina Brzozowska oraz Pan Czesław Nowak z małżonką. Na koniec przyznaję, że w czasie mojej  wczesnej młodości nawet słyszeć nie chciałam o zawodzie nauczyciela, ponieważ byłam dzieckiem niesfornym (w pierwszej klasie szkoły podstawowej mama odbyła spotkanie w „małym gronie” z wychowawcą klasy). Nie wyobrażałam sobie pracy z takimi pociechami. Stało się inaczej, ponieważ w szkole średniej uczono mnie: jeżeli coś robisz, rób to jak najlepiej. Wzorem był dla mnie także promotor pracy magisterskiej prof. Jan Trusiewicz – wymagający, surowy, a jednocześnie opiekuńczy. I proszę nie zapominać, że moim mężem, a waszym pierwszym wychowawcą jest Tadeusz Jarecki – prawdziwy nauczyciel. Dlaczego? Już w wieku 14 lat powędrował (pociągiem rzecz jasna) do liceum pedagogicznego w Łowiczu. Kierunek studiów – umiłowana przez uczniów fizyka – też przygotował go do pracy w szkole. Mając na co dzień takie wsparcie oraz życzliwość koleżanek i kolegów, obecnie nie wyobrażam sobie innej pracy jak praca z dziećmi (trochę starszymi).

Krystyna Jarecka – profesor i wychowawca

(Co słychać w Andrzejowie. Gazeta Parafialna, nr 11, 2011.)

KAWIARENKA  WSPOMNIEŃ – 20 stycznia 2012

20 stycznia 2012 roku w  świetlicy będącej jednocześnie izbą tradycji szkoły odbyło się pierwsze spośród zaplanowanych jako część obchodów Roku Jubileuszowego  spotkanie byłych uczniów i nauczycieli  nazwane „Kawiarenką wspomnień”.

Około godziny 17 zaczęli przybywać  pierwsi goście.  Czekali na nich obecni nauczyciele i uczniowie  oraz słodki  poczęstunek i gorąca herbata. W tle słychać było przeboje minionych lat, a niesamowity klimat – nastrojowy półmrok –  tworzyły świece, które jako jedyne oświetlały przestronne pomieszczenie. Tuż przy wejściu, poniżej gablot ze zdjęciami nauczycieli niegdyś pracujących w szkole i uczących obecnie,  leżały opasłe kroniki i albumy ze zdjęciami, które zebrani z zainteresowaniem przeglądali. Chętnie też przybyli tego dnia absolwenci wpisywali się do  księgi gości. Ze wszystkich stron  słychać było  szum rozmów. Przyszło wiele osób, każdy chciał coś  opowiedzieć, powspominać. Wzruszające  historie ożywiały obrazy z przeszłości: zdjęcia szkoły, klas, nauczycieli, uczniów. Po kilkunastu  minutach pani dyrektor Zofia Falborska rozpoczęła spotkanie krótkim, acz niezwykle oryginalnym przemówieniem. Witając zebranych stwierdziła, że zdecydowanie nie zgadza się ze słowami: „Tych lat nie odda nikt…”, które stanowiły  motto „Kawiarenki”. Otóż – mówiła pani dyrektor- celem tego spotkania jest ponowne przeżycie tamtych wspaniałych lat  spędzonych  w naszej szkole. Wszystkich rozbawiła trawestacja słów  ze znanej  przed laty piosenki Ireny Jarockiej.  Pani   dyrektor serdecznie podziękowała wszystkim gościom za przybycie. Swoje krótkie przemówienie zakończyła pięknie, mówiąc: „Oddajmy się wspomnieniom, bo to jedyny raj, z którego nie zostaliśmy wypędzeni”. Potem głos zabrała pani profesor Mirosława  Pietrzykowska, która wyraziła radość z powodu przybycia tak dużej liczby gości, mimo niesprzyjających warunków atmosferycznych  i zachęciła  wszystkich do podzielenia się swoimi wspomnieniami związanymi ze szkołą, jak również do odwiedzania jubileuszowej strony internetowej będącej świadectwem tworzonej przez kolejne pokolenia nauczycieli, pracowników administracyjno – obsługowych, uczniów i ich rodziców  80-letniej historii naszej szkoły.

Czas mijał szybko odmierzany kolejnymi anegdotkami i dykteryjkami z dawnych lat. Niestety, przyszła chwila rozstania. Wszyscy żegnali się, pamiętając jednak, że już 30 marca będą mogli znów spotkać się w ,,Kawiarence wspomnień”

Marta Michajłów I TOR